De dag die ooit moest komen

Hiii

4 weken lang heb ik zonder problemen mijn werk kunnen doen. 4 weken lang... zonder 1 pechdag.. dat is vreemd. Nou gisteren was die dag er dan toch eindelijk (helaas)

De dag begon al dat ik tijdens het ochtendprogramma pijn aan mijn linkeroog kreeg. Mijn oog begon te tranen en mijn oog begon zich te irriteren aan mijn lens. Dus eerst met veel gesnotter gewerkt tot aan het ontbijt. Oh en doordat ik zo met mijn oog bezich was heb ik perongeluk een achterlicht van een auto kapot gebeukt met mijn voederkar 0.0 De auto stond op de weg en met de voederkar, die je mee moet trekken, moet je wat aan de kant (een beetje van de weg af) Ja oops net iets te weinig aan de kant gegaan 0.0 waarop de Thaise mensen zeiden, die naast de auto stonden: Ooh doesn't matter! Is okay! haha

Maar snel de voerderbakjes afgewassen en gaan ontbijten. Snel mijn lens uitgedaan en langzamerhand ging het weer beter met mijn oog, alleen was die nu wel helemaal rood en klein. Kortom het leek net of ik gejankt had. Iedereen die vroeg: Are you okay? Why are you crying?! Aan iedereen uitleggen dus dat er niets aan de hand was maar dat gewoon mijn oog geirriteerd was (wel lief dat ze allemaal zo bezorgd waren!).

Na de pauze moesten we een berenzwembadje schoonmaken. Dat ging goed gelukkig. De zwembadjes zijn meestal glibberig waardoor je makkelijk onderuit kan gaan. Nog niet gebeurd! Ook toen niet gevallen.. Het zwembadje was klaar en schoon dus kon weer gevuld worden met schoon water. Normaal gesproken komt het schone water uit een slang die op de grond ligt. Maar nee... deze keer kwam die uit een soort klimgeval, waar de beren op kunnen klimmen, waar die waterslang ingebouwd zat. Die is niet te zien (ja nu dat je het weet, weet je waar die zit). Een Thaise member of the staff zet die (soort) fontein aan, en WIE stond er natuurlijk net zijn schoenen aan te doen recht voor die fontein?!?!? Yep.. C'est moi... Dus mijn gezicht was gelijk gewassen.... mijn kleding trouwens ook...

Tijdens lunch begon mijn oog weer te irriteren. Het was pijnlijk maar wat bleek nou.. ik had heel de tijd zonnebrand in mijn oog. Door het zweten kreeg ik dat in mijn oog. Gelukkig is een van de vrijwilligers een zuster en die zei dat tegen mij. Een andere Engelse vrouw, die in Nederland woont, nam me mee naar haar kamer en toen kon ik mijn oog spoelen. Daarna voelde mijn oog gelijk een stuk beter! Hij was natuurlijk weer helemaal rood en klein door het tranen, dus weer iedereen uitleggen dat alles goed met me gaat en dat ik nergens verdriet om heb of wat dan ook haha super lief.

Af en toe als afsluitertje van de werkdag gaan we zwemmen in het meertje dat tegenover het terrein ligt. Dus ik dacht lekker een splons nemen in het water. Ik neem een aanloop... duik het water in en ja hoor ik stoot mijn middelvinger vol tegen een rots... Gelukkig is mijn middelvinger niet gebroken of gekneusd ofso maar hij doet nog wel een beetje pijn xD

Gelukkig aan het einde van de dag ligt er altijd vers, door de zongerijpt fruit klaar voor de vrijwilligers. Die zijn zo vol van smaak dus dat maakte mijn dag ondanks toch weer goed xD